อาจารย์กั๋วรักในศิลปะการต่อสู้มาก แต่ว่าพี่ชายทั้ง 2 นั้นกลับคัดค้านเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นเมื่อเข้าสู่วัยรุ่นอาจารย์กั๋วจึงตัดสินใจเดินทางออกจากบ้านสู่ปักกิ่งเพื่อไปเป็นเด็กฝึกงานในร้านเสื้อผ้าเก่า ขณะที่ฝึกหัดงานนั้นมีผู้แนะนำให้พบกับอาจารย์ปากว้าจ่างรุ่นที่2 ซึ่งคือท่าน “เหลียงเจิ้นผู่” ฉายา”กู่อี้เหลียง”(ช่างตัดเย็บเหลียง) จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ในสำนักของอาจารย์เหลียงเจิ้นผู่
อาจารย์กั๋วกู่หมิงยังได้ฝึกฝนกับบรรดาอาจารย์ลุงในสำนักปากว้าจ่างรุ่นที่2ผู้มีชื่อเสียงอีกหลายท่าน เช่น
“ต้าเชียงหลิว”(ทวนใหญ่ หลิว) ชื่อเดิมหลิวเต๋อควน
“เถี่ยจูจื่อ”(กำไลเหล็ก)ชื่อเดิมหยินฝู่
“เอี่ยนจิงเฉิง’”(แว่นตา เฉิง)ชื่อเดิม”เฉิงถิงหัว”
“จุ๋ยถุ่ยสือลิ่ว”(6ขาขโมยก้าว)
เหล่าลูกศิษย์ของพวกอาจารย์ลุง เช่น เจิงเสิ่งซัน, เฉิงยู่หลง (ลูกชายเฉิงถิงหัว), หลี่เหวินเปียว, กงเป่าเถียน, ฝูเต๋อเหลียน, ซุนลู่ถัง, ฮวนฝูซุ่น เป็นต้น ต่างก็สนิทสนมกันดี ซ้ำยังได้มีโอกาสร่วมศึกษาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันเสมอ
“เจิงฉีชื่อ” ชื่อเล่นว่ า”เสิ่งซัน ”ชื่อเดิมว่า ”จินอี้หุ้ย” มีความรู้ถึงขั้นอนุปริญญา เป็นหลานของท่านปรมาจารย์ต๋งไห่ชวน ในสมัยก่อนเมื่อปรมาจารย์ต่งไห่ชวนถ่ายทอดวิชา จะใช้การแต่งเป็นคำกลอนท่องจำ ท่านเจินเสิ่งซันจะยืนอยู่ข้างๆ ปรมาจารย์ต๋งไห่ชวนคอยปรนณิบัติรับใช้ใกล้ชิด ดังนั้นสาระสำคัญที่ถ่ายทอดนั้นจะถูกท่านเจิงเสิ่งซันจดบันทึกเก็บเอาไว้ มีเคล็ดการฝึก36บท และวิธีการใช้48บท และยังมีวิชาพลองไม้ไผ่7ดาว(ชีชิงกัน) วิชาทั้งหมดล้วนตกมาถึงอาจารย์กั๋วกู่หมิงทั้งสิ้น
กั๋ว กู่ หมิง (รุ่นที่ 3)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น