พลังภายใน

พลังภายในหรือกำลังภายในเป็นคำไทยที่แปลมาจากภาษาจีนว่า “เน่ยกง” (เน่น = ภายใน, กง = กำลังหรือความสามารถ) คนไทยเรารู้จักคำว่าพลังภายในหรือกำลังภายในนี้โดยชั้นแรกมาจากบรรดาหนังสืออ่านเล่นแนวยุทธจักรนักเลงที่แปลมาจากต้นฉบับภาษาจีนจากฮ่องกงหรือไต้หวัน หรือที่เรารู้จักกันโดยทั่วไปว่านิยายกำลังภายใน

เรื่องราวจากหนังสืออ่านเล่นเหล่านี้มีการกล่าวถึงพลังงานอย่างหนึ่งที่ซ้อนเร้นอยู่ในร่างกายของบรรดาเหล่าจอมยุทธทั้งหลายกันอย่างเอิกเกริก (บ้างก็ฝึกฝนได้มาอย่างอยากลำบาก บ้างก็ได้มาแบบฟลุ๊กๆ) โดยเรียกกันอย่างติดปากว่ากำลังภายใน ซึ่งเจ้ากำลังภายในที่ว่านี้ก็ช่วยให้บรรดาจอมยุทธต่างๆ ที่โลดแล่นอยู่ในท้องเรื่องมีความพิสดารเหนือมนุษย์อยู่มากโข เช่นการเหาะเหิรเดินอากาศ เหยียบบนยอดหญ้ายอดไม้ กระโดดข้ามบ้านช่อง สามารถทำลายสิ่งต่างๆ ให้แหลกสลายได้ง่ายดาย หรือแม้แต่เอาชีวิตผู้คน (โดยเฉพาะตัวประกอบ) ให้ลมตายได้เป็นผักปลา

มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่สุดหากคนส่วนใหญ่จะมองว่ากำลังภายนั้นเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระ ในขณะที่คนอีกบางกลุ่มที่ลึกๆ แล้วต้องการพลังอำนาจบางสิ่งที่เหนือกว่าปรกติ (เพื่อชดเชยบางสิ่งในจิตใต้สำนึกที่ขาดหายไป) จะศัทธาเชื่อมั่นและพยามไขว่คว้าหาศาสตร์ในการฝึกฝนสิ่งที่เรียกว่ากำลังภายใน

กำลังภายในนั้นความจริงเป็นอย่างไร มีจริงหรือไม่ ก็ขอตอบง่ายๆ ในที่นี้ได้เลยว่าสิ่งที่เรียกว่ากำลังภายในหรือพลังภายในนั้นย่อมเป็นสิ่งที่มีจริงอย่างแน่นอน แต่จะเป็นอย่างไร มีอำนาจพิสดารเหมือนอย่างในหนังสืออ่านเล่นหรือไม่ นี่คือสิ่งที่เราจะต้องพิจรนากันต่อไป

ก่อนจะมาทำความรู้จักสิ่งที่เรียกว่าพลังภายใน (เน่ยกง) รวมถึงการฝึกพลังภายใน (เน่ยเลี่ยนหรือเลี่ยนกง) ก็คงต้องขอพับเอาความคิดหรือมายาคติเกี่ยวกับพลังภายในแบบพิสดารตามอย่างของหนังสืออ่านเล่นเอาไว้ก่อน อย่างน้อยก็ขอให้คิดว่าบรรดาหนังสืออ่านเล่นนั้นเป็นเรื่องราวที่ถูกจินตนาการขึ้นมาให้เราอ่านเล่นๆ จะไปถือเป็นสารจริงจังนั้นย่อมไม่ได้ หรือย่างน้อยๆ ก็ต้องเข้าใจว่าผู้แต่นิยายเหล่านั้นเป็นศิลปินนักประพัน ไม่ใช่นักฝึกศิลปะวิทยายุทธ์ หรือถึงจะเคยฝึกหรือค้นคว้าความรู้ในทางวิทยายุทธ์มาบ้างก็เป็นเพียงแต่ผิวเผินเพื่อเสริมจินตนาการในการแต่งนิยายก็เท่านั้นเอง

ก่อนที่เราจะเข้าใจในเรื่องพลังภายใน ก็ต้องเกริ่นกันก่อนว่า พลังของมนุษย์นั้นแบ่งออกเป็นสองภาค เปรียบได้กับอิน-หยางตามคติทวิลักษณ์แบบจีน คือจะแบ่งออกเป็นพลังภายนอก(ว่ายกง) และพลังภายใน(เน่ยกง)

พลังภายนอกที่ว่านี้พลังที่เกิดจากศักยภาพของร่างกายมนุษย์ เป็นสิ่งที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เข้าใจได้ง่าย เช่นพลังอันเกิดจากกล้ามเนื้อ เส้นเอ็น กระดูก เนื้อเยื้อ หรือมวลสารต่างๆ ที่มารวมกันร่างกายมนุษย์ การฝึกพลังภายนอกก็คือการฝึกใดๆ ก็ตามที่จะช่วยให้องค์ประกอบในร่างกายเหล่านี้มีพลังมีศักยภาพดียิ่งๆ ขึ้นกว่าเดิม

สำหรับพลังภายในก็คือพลังที่แฝงเร้นอยู่ในร่างกาย จับต้องไม่ได้ แต่ก็มีอธิพลเป็นอย่างสูงต่อร่างกายของเรา ซึ่งก็คือสิ่งที่เรียกว่า “จิต” ของมนุษย์นั่นเอง กล่าวกันว่าจิตนั้นเป็นนายของร่างกาย การที่ร่างกายจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไรหรือจะทำอย่างไร ทั้งหมดล้วนแล้วแต่มีประถมเหตุมาจากจิตทั้งสิ้น คนที่มีจิตใจเข้มแข็งย่อมสามารถทำในหลายๆ ประการสิ่งที่คนที่จิตใจอ่อนแอไม่สามารถทำได้

จิตของมนุษย์คือข้อมูลที่เป็นผลมาจากการประมวลผลของ สมอง ระบบประสาท ข้อมูลภายในสมอง และข้อมูลที่ถูกป้องเข้าไปในสมองโดยผ่านระบบประสาทสัมผัสทั้งห้า เมื่อสมองประผลออกมาได้มาอย่างไร ข้อมูลที่เรียกว่าจิตก็จะถูกส่งไปยังร่างกายส่วนต่างๆ ทำให้เกิดรูปแบบของพฤติกรรมขึ้นมา

การที่จิตเราความเชื่อมั่นย่อมทำให้เรามีความพยามไม่ย่อท้อสามารถทนทานต่อแรงปะทะแรงกดดันที่ถาโถมเข้ามา การที่จิตเรามีความสงบมีสมาธิย่อมทำให้เกิดไหวพริบเกิดสติปัญญาต่อสิ่งที่กำลังกระทำ ทั้งหมดนี้ย่อมเป็นผลดีต่อสิ่งที่จะได้จากการกระทำ หรือแม้แต่การจิตนาการเปรียบเปรยข้อมูลที่เป็นนามธรรมให้เกิดเป็นรูปธรรมก็เป็นเครื่องมือชั้นเยี่ยมที่สามารถใช้ในการชักนำหรือควบคุมการทำงานร่างกายให้เกิดผลตามที่ต้องการได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ

 นอกจากเรื่องของจิตหรือข้อมูลผลลัพธ์จากการประมวลผลของสมองและระบบประสาทแล้ว ทักษะบางอย่างก็ถูกจัดให้เป็นกำลังภายในอีกด้วย เช่นทักษะความสามารถในการตอบสนองของระบบประสาทที่ละเอียด ประณีต ว่องไว ทักษะความสามารถในการรักษาสมดุลของร่างกาย หรือทักษะในการควบคุมการตื่นตัว (เกร็ง) ของกล้ามเนื้อส่วนต่างๆ เป็นต้น