วิชาอินหยางปาผันจ่าง (Yin Yang Ba Pan Zhang) หรือวิชาฝ่ามือแปดวงอินหยาง เป็นศิลปะการต่อสู้แขนงหนึ่งของจีน บ้างก็ว่าเป็นต้นกำเนิดของวิชาปากั้วจ่าง บ้างก็ว่าเป็นวิชาที่แยกแตกแขนงมาจากวิชาปากั้วจ่างของปรมาจารย์ต๋งไห่ชวนอีกที ซึ่งเรื่องนี้ยังหาข้อยุติแน่นอนไม่ได้แต่โดยส่วนใหญ่แล้วเชื่อว่าปาผันจ่างเป็นวิชาต้นแบบของปากั้วจ่างก่อนที่ปรมาจารย์ต๋งไห่ชวนจะพัฒนาเป็นปากั้วจ่างขึ้นมา
คำว่า ปาผัน (Ba Pan) หรือแปดวงนั้นหมายถึงการเคลื่อนที่อย่างอิสระของอวัยวะทั้ง 8 อันประกอบไปด้วย ไหล่ ข้อศอก ข้อมือ สะโพก หัวเข่า ข้อเท้า อก และท้อง หรืออีกนัยหนึ่งหมายถึงท่าทางที่สำคัญทั้ง 8 ท่าในวิชาอินหยางปาผันจ่าง
กล่าวกันว่าอินหยางปาผันจ่างเริ่มต้นที่ปรมาจารย์ Dong Linmeng โดยปรมาจารย์ Dong Linmeng ได้ถ่ายทอดวิชานี้ให้กับ Xue Yonghe, Li ZhenQing และ Dong HanQing (ชื่อเดิมของปรมาจารย์ต๋งไห่ชวน) ต่อมาประมาณช่วงปี 1870 Li ZhenQing ได้กลับไปถ่ายทอดวิชานี้ที่เมืองเหวินอันบ้านเกิดและได้รับศิษย์ 3 คนคือ Liu Baozhen (ศิษย์คนแรกและต่อมาก็ไปฝึกปากั้วจ่างกับปรมาจารย์ต๋งไห่ชวน), Xiao Haibo (ผู้คิดค้นปาผันจ่างแบบวงแคบขึ้นมา) และ Ren Zhicheng ผู้ที่มีบทบาทเป็นอย่างมากต่อการเผยแพร่วิชาปาผันจ่าง เพราะได้ร่วมมือกับพี่น้องของเขาอีก 2 คนจัดพิมพ์หนังสือ อินหยางปาผันจ่าง ขึ้นมาเป็นครั้งแรกซึ่งก็ยังคงมีตีพิมพ์อยู่จนถึงทุกวันนี้